Той дзень прапау i страчаны навекi,
Калi ты не 3pa6iy таго, што мог;
Калi не паспрыяу ты чалавеку,
Няшчыры быу, змату, не дапамог.
Той дзень збяднеу, злiняу на сотню радуг
I, попелам пасыпаны, сканау,
Калi не падзялiу з суседам радасць
I больш за дзень узяу ты, чым аддау.
Той дзень, лiчы, завянуу пустацветам,
Калi ты пяць ХВIЛIН пашкадавау,
Каб дзецям паказаць кусочак свету
I хараство людзей, i дрэу, i трау.
Той дзень зусiм закрэслены табою,
Калi ты раунадушна абмiнуу
Бяду чужую, пабаяуся болю,
Абразу хама моучкi. праглынуу...
Пазней старэць пачнеш самотна у хаце
I будзеш скapri гнеуна кiдаць нам.
Не мы, жыццё табе даугi заплацiць
За раунадушша.
Вiнаваты сам.
Мы не плюём на дружбу i на працу:
Нам без трывог не зберагчы жыцця.
3 Сябры, давайце будзем хвалявацца
За ycix i усё: за зерне i дзцця...
Я не святы, хоць i ... Читать дальше »